
ఒంటరి ప్రయాణం
ముసిరిన ఆ చీకటి
నిన్ను వీడక వెంటాడుతూ...
ఎక్కడికో తెలియని ప్రయాణంలో
చివరి మజిలి ఏదని నీకు నీవు ప్రశ్న వేసుకున్న క్షణం
నేనేనా ఇంత దూరం దాటిందని
గమనించే ప్రతి క్షణం
ఏదో తెలియని బరువు నీ గుండె చేరి
ఉరుముల, మెరుపుల కలయిక లేని
వర్షం కాని కన్నీటి వర్షం నీ కనులను తాకి
నా అనే తోడూ లేక
నీవు వున్నావు అనే మాట మరచి
బాగున్నావు అనే పిలుపు విడచి
ఆత్మీయత, అనురాగాలనే పదాలను
నీ నిఘంటువులో మాత్రమే ఉంచుకొని
నీలోవున్న ఒంటరి స్నేహితుడిని పరిచయం చేస్తూ ...
ఆ ఆనంద కేళి దృశ్యాన్ని
ఆనందిస్తుంది ఈ అర్ధం కాని లోకం
అందుకే మనిషికి వుండే మంచితనం
తనకు తానుగా విధించుకున్న శాపం ...
శ్రీరాం కుమార్ భాగవతుల
Published in Selayeru feature at http://www.aavakaaya.com/ on 10th March
No comments:
Post a Comment