ఎవ్వరు ఒంటరి కాదు ...పుష్పించే పువ్వు నేలరాలే క్షణాన నేనున్నానంటూ తోడూ వస్తుంది ఈ నేల
నేల రాలే ప్రతి వర్షపు బిందువుని కూడా నేనున్నానంటూ అక్కున చేర్చుకుంటుంది ఆ బీడు భూమి
నిత్యం ఎదురయ్యే చీకటిని సైతం తన ఒడిలోకి చేర్చుకొని వెలుగునిస్తుంది ప్రతి వేకువ
నీరాశతో నిత్యం జీవించే మనిషి జీవితంలో కూడా అందమైన ఆశలు నేరవేర్చే ప్రయత్నం చేస్తుంది అందమైన కల
మౌనమ్ వహించి వున్నా మాత్రమున మనసు మూగబోయింది అని భ్రమించటం ఆవివేకం
సన్నిహిత నేస్తం కోసం అన్వేషణ సాగిస్తూ .... బంధుత్వం మించిన స్నేహబంధంకై నిరిక్షిస్తుంది ...!!
మౌనం వహించిన మాత్రాన మనసు పలుక లేదని కాదు ..!
పలుకుల ప్రయాణంలో .... ఆత్మీయతాబాటని వెతుకుతూ...!! స్నేహమనే పూల బాట పొందే ఆ చిరుక్షణంలో ...! మౌనం అనే చిన్న ఎడబాటు కూడా మరిచిపోని అనుబంధంలో తియ్యని అనుబంధంగా,
సాగే జీవన స్మృతులలో ఆనంద దోలికలుగా భావిస్తాయి... ఎవ్వరు ఒంటరి కాదు అని అనుక్షణం మనసుకు గుర్తు చేస్తాయి
శ్రీరాం కుమార్ భాగవతుల
2 comments:
me manasulo ni bavalanu andariki panchalana anna alochana chala manchidi... Me lo o manchi writer kanapadutunaru naku.....
Hi Sir ,
I red about your mother in Koumudi. It was so touching . The patiencs , the sacrifice , the love she showed on you were the things only a mother can give.You are lucky to have such a great mother. I am deeply saddened by the fact that she couldn't see your achievements or that you were not able to give her comforts which you wanted to give her (like a house). I am sure that where ever she is she will be happy to see that you have achieved what your family wanted you to achieve. I wish you all the best for your future.
Regards
Shiva Kumar
shivakumar414ster@gmail.com
Post a Comment